چقدر دوست داشتم يک نفر از من مي پرسيد:
چرا نگاه هايت آنقدر غمگين است؟
چرا لبخندهايت آنقدر تلخ و بيرنگ است؟
اما افسوس که هيچ کس نبود ...
هميشه من بودم و تنهايي پر از خاطره ...
آري با تو هستم ...!
با تويي که از کنارم گذشتي...
و حتي يک بار هم نپرسيدي،
چرا چشمهايم هميشه باراني است...!!
