محکوم به بودن در کويرم. در بيابان سرد و بي روح که باد خار و خاشاک را در پهناي مسير به حرکت مي اندازد قدم مي زنم. از فراواني سنگريزه هاي راه گله اي ندارم. از رنگ مردگي طبيعت خشک گله اي ندارم . حتي از صداي فرياد حيوانات بيابان گرد که امواجي مهيب بر دل مي نگارند گله اي ندارم . گله ام باد است که چرا صدايم را به سويت نرسانده که گفته بودم دوستت دارم نگينم