دل نگــــفتــــــــه هــــــــا
پسر به سفر دوری رفته بود و ماه ها بود که از او خبری نداشتند .مادرش دعا می کرد که او سالم به خانه بازگردد … مادر او هر روز به تعداد اعضای خانواده اش نان می پخت و همیشه یک نان اضافه هم می پخت و پشت پنجره می گذاشت تا رهگذری گرسنه که از آن جا می گذشت نان را بر دارد . هر روز مردی گوژ پشت از آن جا می گذشت و نان را بر می داشت و به جای آن که از او تشکر کند می گفت: هر کار پلیدی که بکنید با شما می ماند و هر کار نیکی که انجام دهید به شما باز می گردد !!! این ماجرا هر روز ادامه داشت تا این که زن از گفته های مرد گوژ پشت ناراحت و رنجیده شد و به خود گفت : او نه تنها تشکر نمی کند بلکه هر روز این جمله ها را به زبان می آورد . نمی د انم منظورش چیست؟ یک روز که زن از گفته های مرد گوژ پشت کاملا به تنگ آمده بود تصمیم گرفت از شر او خلاص شود بنابر این نان او را زهر آلود کرد و آن را با دست های لرزان پشت پنجره گذاشت، اما ناگهان به خود گفت : این چه کاری است که می کنم ؟ ….. بلافاصله نان را برداشت و دور انداخت و نان دیگری برای مرد گوژ پشت پخت . مرد مثل هر روز آمد و نان را برداشت و حرف های معمول خود را تکرار کرد و به راه خود رفت. آن شب در خانه پیر زن به صدا در آمد . وقتی که زن در را باز کرد، فرزندش را دید که نحیف و خمیده با لباس هایی پاره پشت در ایستاده بود او گرسنه، تشنه و خسته بود، در حالی که به مادرش نگاه می کرد، گفت: مادر اگر این معجزه نشده بود نمی توانستم خودم را به شما برسانم. در چند فرسنگی این جا چنان گرسنه و ضعیف شده بودم که داشتم از هوش می رفتم . ناگهان رهگذری گوژ پشت را دیدم که به سراغم آمد. او لقمه ای غذا خواستم و او یک نان به من داد و گفت : این تنها چیزی است که من هر روز می خورم امروز آن را به تو می دهم زیرا که تو بیش از من به آن احتیاج داری . وقتی که مادر این ماجرا را شنید رنگ از چهره اش پرید. به یاد آورد که ابتدا نان زهر آلودی برای مرد گوژ پشت پخته بود و اگربه ندای وجدانش گوش نکرده بود و نان دیگری برای او نپخته بود، فرزندش نان زهر آلود را می خورد . به این ترتیب بود که آن زن معنای سخنان روزانه مرد گوژ پشت را دریافت: هر کار پلیدی که انجام می دهیم با ما می ماند و نیکی هایی که انجام می دهیم به خود ما باز می گردد.
| Design By : Pichak |
خدایــــــــا! من دلم قرصه! کسی غیر از تو با من نیست خیالت از زمین راحت، که حتی روز روشن نیست کسی اینجا نمیبینه، که دنیا زیر چشماته ... ... ... یه عمره یادمون رفته، زمین دار مکافاته فراموشم شده گاهی، که این پایین چه ها کردم که روزی باید از اینجا، بازم پیش تو برگردم خدایــــــــا وقت برگشتن، یه کم با من مدارا کن شنیدم گرمه آغوشت اگه میشه منم جا کن... ....................................... زندگــــی گرمــــی دلهــــای بهــــم پیوستــــه است تـا در آن دوست نباشــــد همــــه درهــــا بستــــه است ســــــــلام دوست عــــزیــــزم ....................................... اول اینکــــه خیلی خیلی خــــوش اومــــدی ....................................... دوم اینکــــه خــــوشحــــالم کــــه به دیدنــــم میــــای ....................................... ســــوم اینکــــه نظــــر دادن شمــــا به عنوان یه خواننــــده یعنــــی انگیــــزه من بــــرای بیشتــــر نوشتــــن پــــس هــــروقت میــــای ســــرمیزنــــی یــــه یادگــــــــاری بــــزار واســــــــه مــــــــن! ______________________________ اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند باور نمیکنند چیزی از دست داده باشی........!!!! ______________________________ تـا یـادت مـے کنم بـاران مـے آید نمیدانستم لـمـس ِ خـیـالـت ـهم وضـو مـے خـواهد!!.... ____________________________ آرے نیـمـه گم شده‌ے ِ دیگـرے، به اشتــبـاه! تـَمـام ِمـَـن شـده بــود ____________________________ به سلامتـــــے اونے که نگفت من با بقیـــــه فـــــرق دارم . . . ثابتــــــــــــــ کرد ! ____________________________ وقتے مےخواهمت و نیستے اتفاق ِ تازه اے نمےافتد؛ فقط من، ذره ذره ایوب مے شوم!!! ____________________________ گاهی دلم میخواهد وقتی بغض میکنم خدا از آسمان به زمین بیاید اشک هایم را پاک کند، دستم را بگیرد و بگوید: اینجا آدمها اذیتت میکنند؟ بــیـــا بــــــرویــــــــم... ____________________________
